OŚWIADCZENIE

 

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii zostało wydane na podstawie art. 46a i art. 46b pkt 1-6 i 8-12 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239, z późn. zm.1).

 

Art. 46b pkt ww. ustawy przewiduje obowiązek poddanie się badaniom lekarskim oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie. Wg definicji zamieszczonej w art 2. ww. Ustawy osobą podejrzaną o chorobę zakaźną jest osoba u której występują objawy kliniczne lub odchylenia od stanu prawidłowego w badaniach dodatkowych, mogące wskazywać na chorobę zakaźną. A zatem nakaz stosowania środka profilaktycznego, jakim jest wpisany do rozporządzenia nakaz zakrywania nosa i ust, NIE DOTYCZY OSOB ZDROWYCH. Ustawa nie pozwala na uznanie WSZYSTKICH obywateli za osoby chory lub podejrzane o zachorowanie.

 

Jako osoba, u której nie stwierdzono choroby COVID-19, ani też nie wykazująca objawów zachorowania oraz odchylenia od stanu prawidłowego w badaniach dodatkowych, mogących wskazywać na chorobę zakaźną,  JESTEM ZWOLNIONY(A) Z PODLEGANIU OBOWIAZKOWI STOSOWANIA ŚRODKÓW PROFILAKTYCZNYCH wskazanych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. BRAK podstawy prawnej do ukarania mnie mandatem za niezakrywanie nosa i ust, ani też wystosowania wniosku o nałożenie na mnie kary administracyjnej przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego. W przywołanym rozporządzeniu nie przewidziano sankcji natury karnej lub wykroczeniowej za złamanie nakazu zakrywania nosa i usta, np. poprzez odwołanie do art. 54 Kodeksu wykroczeń. W orzecznictwie jednoznacznie przyjmuje się, że brak takiego odesłania uniemożliwia pociągniecie danej osoby, która nie stosuje się do przepisów porządkowych, do odpowiedzialności wykroczeniowej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2009 r. w sprawie III KK 266/09 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 19 sierpnia 2009 w sprawach III KK 230/09, 232/09 i III KK 233/09).

 

Co do kar administracyjnych nakładanych przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego, organ ten nie ma umocowania prawnego do nakładania kar pieniężnych za naruszenie nakazu noszenia maseczek. Jak jednoznacznie stwierdza PSSE w Gdyni przepisem, na podstawie którego organy inspekcji sanitarnej mogą nakładać kary pieniężne w przypadku naruszenia nakazów i ograniczeń wprowadzonych rozporządzeniem jest art. 48a ust.1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Należy stwierdzić, iż nakaz noszenia maseczek nie stanowi nakazu, którego naruszenie jest sankcjonowane karami wymienionymi w art. 48a ust.1 ustawy. PSSE w Gdyni stwierdza też, że nie może nakładać grzywien w drodze mandatu karnego, ponieważ naruszenie nakazu noszenia maseczki nie wypełnią znamion czynu określonego w art. 50-53 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi ani też w art. 111-117 Kodeksu wykroczeń.

 

Z związku z powyższym ODMAWIAM PRZYJECIA MANDATU. Informuje też, że od ewentualnego wniosku o nałożenie kary administracyjnej przez Powiatowego Inspektora Sanitarnego złoże ODWOLANIE OD DECYZJI z wnioskiem i wstrzymanie jej natychmiastowej wykonalności. Jednocześnie informuje, że w przypadku podjęcia przez funkcjonariuszy policji prób wymuszenia na mnie, jako OSOBIE ZDROWEJ, stosowania środka profilaktycznego w postaci zakrycia nosa i ust, co jest sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r, na podstawie której wydano rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r., złoże skargę na działanie funkcjonariuszy policji.