Nazwa „Ljubki”, powstała od słowa ljubować czyli zachwycać się, podziwiać. W całej ljubce – to sposób życia.

Ljubki bierze swój początek z tradycji skomoroszy, ale zasięgnięto ją z tradycji ofeńskiej. Ofeni (handlarze) – drobni obnośni handlarze. Całe życie ich upływało w ruchu, do którego przykładali ogromne znaczenie. Właśnie ruch uważali za podstawę życia.

Określenie „Ljubki” jest dość obszerne. Może być podzielone na 4 podstawowych kierunki:
1. Lecznicze ljubki, które pracują z ciałem. Uwalniając ciało od chorób i bólów, i zwracając w nie ruch, napełniając siłami życiowymi.
2. Bojowe ljubki, to znaczy ljubki jako sztuka walki. One dziełają umysłem i rozumem przywracając ruch za pomocą umysłu.
3. Filozoficzno-światopoglądowe, gdzie ljubki rozpatruje się jako światopogląd, sposób widzenia świata.
4. Radosne, ucieszne, zabawne ljubki. Lubki, jako zabawa, świąteczna radość, gra, która jest integralną częścią kultury rosyjskiej, podstawowym elementem każdego święta.

Ljubki przeznaczone są:
– Dla mężczyzn i kobiet w dowolnym wieku;
– Dla tych, którzy chcą poznać siebie przez ruch;
– Dla tych, którzy chcą poznać ograniczenia, które przeszkadzają w drodze do osiągnięcia celu i usunięcie ich;
– Dla tych, którzy chcą w pełni wykorzystać zdolność kierowania swoją rzeczywistością.

Podstawowe zadanie leczniczej ljubki – spowodowanie aby ruchy, poruszanie się było swobodne i bez przeszkód przepływało w całym ciele.

Z tego artykułu dowiesz się:

• Skąd się wzięło słowo Iskać/Szukać
• Jakie znaczenie dla świata ma to słowo
• Dlaczego Czechów i Słowaków do łez bawi “Szukaj z Google”
• Co z tym wspólnego mają nasze miejsca i nazwiska
• I że WSZYSTKIE germańskie języki używają polskich końcówek przymiotników miejsca

Pochodzenie rdzenia

Zacznijmy od początku. Skąd się w ogóle rdzeń SK/SZCZ (i jego znaczenie) wziął?!?

Chodzi o jego wymowę.

Żeby wymówić literę SZ, należy pokazać zęby. Nie powinno, więc dziwić, że nasi przodkowie ryli ten dźwięk tak:

Ⱎ

Głagolickie SZA